Supra 'na rocca di petra dura
fici un paisi matri natura,
chinu di ciauli e brocculi duri,
genti facciola e calunniaturi.
li scalinati da chesa matrici
sunnu riconcu di tutti l'amici,
chi non sapennu chiddu chi fari
mancu u Signuri lassunu stari.
Si ssi cu iddi ti parrunu duci
si non ci si, ti mentunu in cruci,
sparrunu di tutti, vicini e luntani,
tiranu a petra e mucciunu a mani.
Ma sulu a boria ci resta,
e i putiari si racciunu a tasta,
cantunu i ciauli ntà l'aria netta,
stu beddu paisi si chiama
Rumetta